ilkin gözlerinden kovuldum
kaçaklığımın,
sürgünlüğümün
bu dar vakitlerinde,
gözlerindi bana yataklık eden
suç ortağımdın artık benim.
küf kokulu kompartımanlarda
ürkek bi kaçak telaşıydım.
sana çıkıp gelmeyi düşlediğimde
hep gururum dikildi karşıma.
derğahın duruydu senin
yalınayak girmek gerekiyordu kapından
kutsaldın sen
en çokta beni kovduğun gözlerin
kırdım işte gururumu
kapındayım işte
hepten çırılçıplak
içimdeki bayağılıklar,
onca yıpranmışlığımla
ben arınamam artık kirlerimden
arınmış olsam
tanrıların sayısı artardı
her geçen gün…
Özgür Çelik
