Ey ruhum söyle!
Ey saflık! Ey saflık!
Ey üzerimden çıkmayan yasemin kokusu!
Ve işte hala bu dünya!
Ey Meryem, Kutsal Bakire!
Ah bu! Coşku, kâbus! Bunu ancak sen anlarsın. Gel ve beni anla!
Üzüntülerimi anlatsam sana kalbim, acaba susturduğum tüm müziklerden daha iyi anlar mısın beni?
zarif çoban
Zamanbunca zaman ,parmaklarımla kazıdımher gecenin sonrasınıhünerle sevişilmişkadınlar ve erkekler bıraktım ardımdakendimi kendim de sakladımetten ve kemiktenterden ve dumandan yazıldıtüm kelimeler damarlarıma…geride bıraktığım tüm gecelerfesleğen kokulu adıma karıştıkarmaşıktı biraz daadına aşk dedim!bir başka duaya ihtiyaç duymadıbeni seven erkeklerben bir kumdumişlendim üç mevsimkara bir delik üfledi dudaklarımdan”Ol” dedi.”sen güneş ışığının kırıldığı bir camsım.Tanrı senin için indirdi renkleri yer yüzüne”kalandım ve asla yazılamayan.bu yüzden adım hiç bir şiirde geçmedi benim”dudaklardan dökülemeyen dua” dediler, bana.ayaklarımla ezdiğim üzümlerve mor dağların etekleribiliyorum,başka bir ülkeyi anlatıyorum.sana anlatıyorum tüm bunları…sana cenneti vaad ediyorumsırları avuçlarımdaki çizgilerdesen yine de bakmagözlerin dalar gidero sonsuzluk ırmağındadudaklarından düşer adımsakın sen bakma avuçlarımagüneş ışığını kırmalıyım önce!!!zamançok zaman öncegeçtim araftanilk nefestetek hece degergin göğsüm dekemiklerim…geçmişte görülmüş bir rüya değilgözlerimde taşıdığım gölgelerbaşka bir kadının yazgısınıdeğiştireceğim…gördüm, gri duvarlarıen koyu harflerlenasıl delip geçtiğini…anlatmalıyım sanaonca zaman,kırmızı tuğlalara bakan penceremdengüneş ışığını nasıl sızdırdığımı,anlatmalıyım.bir gölün sakinliğinde/ yüzünütanımadığım adamlarınıslıklarında/ sesiniaradım!aradım bütün sığınaklardabedenimde olması gereken…ruhum senin bileklerindeydi belki de.sorduğum ve öğrenemediklerim,sorduğum ve öğrendiğimbütün sırların hatrınarenkli ve görkemli bir düğün bubaşka bir kadınınyazgısını değiştireceğim…ölümlü denizlereyalan söyledimkahanetleri ayın ışığıyla değiştirdimseni tenimden sızanher bir damlanın içinde yıkadımarındırdım tüm günahlarından…ben, sırtındaki doğum izindebunca zamansırf kaderini yazmak için bekledim.sessiz ve derindenyoktan okyanuslarınkimsesiz sesinde…neslihan öncel/ odahttp://neslihans.deviantart.com/journal/19433726/
😉 dostlukla…
Teşekkür ederim sevgili umman
“Üzüntülerimi anlatsam sana kalbim, acaba susturduğum tüm müziklerden daha iyi anlar mısın beni? “kalbinin en iyi dostu yine kalbin değil midir?
Guzel:)
(ç)Alabilir miyim? 🙂
Elbette(ç)alabilirsin 😉
tşk ederim 🙂