Kurtarılamıyacak olan…

Uzuvlarımı tırmalıyor taraçamdaki harfler
Başımda şiir ağrısı
Sebebe sızlanıyorum çok vakittir
Bir gidişi kurguluyorum zihnimde
Bir kalışı peşi sıra
Kıyama duruyor alnımda damarlar
Dürtüler, yolumu kesiyor gece gece
Bir başıma duruyorum kendimin karşısında
Kimseler bilmiyor muttasıl hüznü
Uzak olan dikiliyor, yakın olan yaslanıyor çepere
Karşıma boylu boyuna sökük sabah uzanıyor
Daralttın alt tarafı bir selamlık ömrümü be hey!
Yetişemedim don vurdu çağlalara
İmsak ettim, ağlayarak
Aklımdan geçirmeliydim bunu
Bir zaman yolumu kesti mektuplar
Kurtaramadım el elinden resmimi
Hiç yürüyemedim sabaha doğru çiy değmiş ağaçlar arasından
Bilmedim dağ başlarında nasıl taşır geceyi insan
Oda dolusu yaşamak düştü ancak gövdeme
Çekemedim, kesif afyondu kara(n)lık
Elimden tutup götüren olmadı
Korktum korktum bir başıma ben
Yeleleri küflenmiş atlar da korktu
Kalmaktan da korktum oysa korktum korktum
Çeviremedim arada kalmalardan kendimi
Üstelik kekemeydi niyazım
Hislerim tozluydu
Her şeye benzettim kendimi
Benzetemedim hiç bir şeyi sana
Tedariksizdim, filikasız
Benzersizce bir uzaktın bende
Yakından kurtarılamayacak olan